گـناهانم شد عامل تا، بگـیری اربعـینم را            کرونا ظاهر است، دردا، بود مشکل گناه ما

به امر رهبرم از غم، شکایت نزدتان آرم            شکایت دارم از ضعفم، به جسم مانده در صحرا

چه سازم از فراق یار، ببخش گر بوده‌ام سربار            شکایت می‌برم اینبار، به رأس رفته بر نی‌ها

شکایت دارم از بختم، شکایت دارم از نفسم            به دست خود جدا کردم دلم از کربلا، مولا

غـلط کردم پشیـمانم، ببـین محتاج درمانم            مکن ردّم حسین جانم، قسم بر مادرت زهرا

شکایت دارم از دیده، که غیر از مرقدت دیده            نمی‌خواهم من این چشمم، به غیر از زائرت، اصلا

نمی‌آیـد دگر کارم! که شد محروم این پـایم            پـیاده سویـتان آیم، نمی‌خـواهم دگر این پا

همیشه بوده این حرفم، که می‌دانم بود حقّم            مجـازاتم کنی هر دم، زیارت را نگیر امّا

به نارت کن مجازاتم، فقط یک اذن می‌خواهم            کنم گریه به مولایم، زنم هر دم صدا او را

خودت می‌دانی آقا جان، که مرگم خوشتر از هجران            شدم دور از حرم ای وای، خدایا مرگ عطا فرما

نبـودم سـائـلـت دردا، نبـودم زیـنـتت، اما            ببخشایم، نگیر آقا، زیارت را ازاین رسوا